دردعاشق
دَردِ عاشُقی گِرونُ و شیری
جِگرت سوزنه تا،سِنِ پیری
اَگر سِکته کُنی لِتو وا زُونِت
حَرفِ خوتِن زَنی و چَشِ گِریونِت
عِشق یه طَرَفه ، چی جویِباری
که هه وِل روعه وِصَحرای ِ هُماری
که باغی ناشتوعَه اُ بِیه آوش
مَگر شویه ،که او بِینه وِ خاوئِش
عاشوقی دِ وَختی سوخت سخونِش
گِره هَرد عِشق ، راسیهِ وِ جونِش
چنان بایَد وِ پایِ یَک بَمیرن
که هیچ ایراد وِ یَکتری نَگیرن
هَر عِشقی دو طرف با اُستواره
جدایی شو فقط ،روز مرگ واگُذاره
دو دِلدارِن خوعه بَنی دِ یِ قور
دئ دیری یَکتری ،، نَکَشن جور
شاعر: پنجعلی پاپی