عاشقی خسته ترازخسته ترم کرد خدامیداند
شبیه حادثه ای خون جگرم کرد خدامیداند
آنچنان زخم دراین واقعه برجانم ریخت
که کنون آواره و دربه درم کرد خدامیداند
شاعر علی سرابی یاقوند
#شعرلری_بالاگریوه
روزگاربی وفا
روزگاری عشایرصفایی داشت
بلبل عاشقی هم وفایی داشت
پیمونه شادی وه دس روزگار
همیشه پر وی دِآساره شوگار
غیرت وا پیاداری قووِری داشت
گل شادینه د مین دلیا می کاشت
اسب وزین کرده دموقع مال وبار
شال وستره بسته وا شنگ قطار
مالگه وه مالگه بستن یه چیت وجا
زمونه وا او مردمو داشت صفا
هرجایی که بارونن ناشتن غصه
چه ِله شادیاشو نه وی بورسه
دُم اوسارعاشقین بافتن وایک
گولِنگ محبتیا شو همه تک
وقتی که رَسِسِن همه وه جاکار
لاؤکیا مِهرِن می وَستِن وه شوق یار
روشه کردن وا خه نه چراغ دل
وه ری خوشو نیاوردن دارن مشکل
غمیاشون بستن وه گوشه دلیاشو
واز کردن سی براری بغلیاشو
هیچ براری وا براری کینه ناشت
هیچکومشوعقده د مین سینه ناشت
مهربونی نقش کرداریاشو وی
صداقت د مین پنداریاشو وی
ریاکارینه ناشتن د مین رفتار
نکاشتن ریشه کینه د مین پندار
ظاهروباطنشو چی طلا پاک وی
مال دنیا د چشیاشو چی خاک وی
برکت د سفره همشو موج میزه
شادیا تا آسمونیا اوج میزه
حیفه که د یاد روعه او روزگار
او همه مردمونه نیکو گفتار
حیفه که فراموش وا او کرداریا
حیفه که حوشک وایه چشمه ؤ داریا
حیفه که ساز چَمریونه دیئیم
حیفه که وا کاروان ناله ریئیم
دل علیاگیرسه دی روزگار
که ناره بجز غصه د کاروبار
شاعر: #علی_سرابی_یاقوند
پرچین عشق
تش وتژگاه بکنی وا دار بلی
لامردونه فرش کنی وه رسم محلی
میونی پسابونی حونه وه حونه
تاکه دس برایا بازهم بمونه
بیارید قلونی وا ازگل شادی
بلکم بازهم جمع واین مردم آبادی
سازنن خه ور کنی بیایه واشور
بزنه سازودهل چش حسیدکور
اسفندمهروبونی بونی دمین تش
تاکه آبادی همش بوئه وبو خُوَئش
بپزی خوارک مهر وا گل خه نه
چونکه ای رسیماخوخود قدیم منه
شاعر #علی_سرابی_یاقوند
ترسم آنروزبیایی که منم پیرشدم
درفراق دوری تو بین زمنگیرشدم
آنچنان درانتظاردیدن توسوختم
که به دست ناله بیمارودلگیرشدم
روزهارایک به یک ورق زدم نیامدی
درمسیرعاشقی باغصه اسیرشدم
شب هاراتاسحربخون دل حلقه زدم
باطلوع ناله هااززندگی سیرشدم
بغض علیادرگلونشسته ازغم فراق
درمیان گریه هایم ولی زنجیرشدم
شاعر: علی سرابی یاقوند